"Ik blijf bereid mij in te zetten om nuttig te zijn", signeerde Michel Barnier woensdag in Nice een boek.

U was zaterdag voorzitter van de Nationale Raad van Republikeinen. Wat moeten we daarvan leren?

Het was een zeer goede bijeenkomst. De eerste in lange tijd. Dit hernieuwde vertrouwen was nodig. Het blijft kwetsbaar. We hebben nog veel werk voor de boeg, maar met de verkiezing van Bruno Retailleau [aan het hoofd van LR] en de ruimte die is gecreëerd voor alle gevoeligheden binnen de partijorganen, is de beweging nu operationeel.

Er werd gesproken over de statuten: wat moet er veranderen?

Toen Éric Ciotti vorig jaar midden in een storm de partij verliet en zich bij Marine Le Pen voegde, beseften we dat onze statuten niet waren aangepast. Dit is niet de enige reden. Bruno Retailleau wil dat activisten regelmatig worden geraadpleegd. Deze statuten zullen in september aan een partijcongres worden voorgelegd.

Verschillende rechtse politici hebben aangekondigd zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen van 2027, waaronder burgemeester David Lisnard van Cannes, die pleit voor open voorverkiezingen. Bent u hier voorstander van?

Nee. Eerst moet iedereen het erover eens zijn. Dat is niet het geval. En mijn ervaring met voorverkiezingen leert me dat dit niet de juiste aanpak is. Ik reken meer op de helderheid van de kandidaten. Iedereen moet zichzelf drie vragen stellen: Ben ik opgewassen tegen de taak? Draag ik een project uit dat goed is voor Frankrijk? Kan ik mensen buiten mijn eigen kamp samenbrengen? En als die helderheid ontbreekt, is het mogelijk dat burgerinitiatieven worden opgezet om die helderheid te stimuleren. Maar die tijd is nog niet gekomen. We zullen het zien na de gemeenteraadsverkiezingen.

Doe jij mee aan de wedstrijd?

Ik wil deel uitmaken van de oplossing, niet van het probleem. Ik blijf bereid om me in te zetten voor nuttig werk en om de grootst mogelijke eenheid onder de Republikeinen te bevorderen.

Je verliet Matignon drie maanden na aankomst. Wat heb je van deze ervaring geleerd?

Dat ik maar heel kort premier ben geweest, komt doordat een aantal politieke partijen, zowel links als extreemrechts, de uitdagingen, problemen en moeilijkheden van ons land niet aankonden. En daar heb ik spijt van. Misschien ontbrak het mij zelf ook aan helderheid. Ik heb deze missie aanvaard om mijn land te dienen in zeer ernstige omstandigheden die zwaar worden onderschat. In het bijzonder die van de schuldenlast van het land, een soort onverantwoordelijke last die we toekomstige generaties opleggen. De Fransen zullen streng oordelen over iedereen die de uitdaging niet aankan. En dat zijn er velen.

De Socialistische Partij (PS) heeft de regering dinsdag opnieuw bekritiseerd. Wat vindt u van deze beslissing?

Dezelfde die ik droeg toen ik zag dat de Socialistische Partij mijn regering afkeurde. We waren bereid om samen te werken. De dag na mijn benoeming lieten de leiders me weten dat ze vóór de afkeuring zouden stemmen, nog voordat ik mijn mond had opengedaan en mijn programma had gepresenteerd. Het was een ideologische motie van onderwerping aan Jean-Luc Mélenchon. Ze zijn nog steeds in deze gemoedstoestand. Dat stelt me ​​in staat te zeggen dat ze de uitdagingen niet aankunnen. We hebben instabiliteit in dit land. Daarom ben ik formeel tegen evenredige vertegenwoordiging, wat de instabiliteit in Frankrijk zou verankeren.

In een interview met Le Figaro stelde u dat als de regering opnieuw zou vallen, het staatshoofd de Assemblee zou moeten ontbinden. Zou dat niet chaos op chaos brengen?

Generaal De Gaulle zei: het volk is de enige rechter. Mochten politieke partijen opnieuw onverantwoordelijk blijken, terwijl Frankrijk in grote moeilijkheden verkeert en de wereld om ons heen eveneens in oorlog en grote instabiliteit verkeert, dan moet het volk geraadpleegd worden. Een ontbinding zou onder deze omstandigheden anders zijn dan die van 2024, die niemand begreep.

U bent belast met het samenstellen van het organisatiecomité voor de Olympische Spelen van 2030 in de Alpen. Wanneer wordt de definitieve lijst met geselecteerde locaties bekendgemaakt?

Ik heb een tijdelijke, vrijwillige opdracht aanvaard om te helpen bij het bestuur van het organisatiecomité van de Olympische en Paralympische Spelen. De voorzitter, Edgar Grospiron, zei dat de beslissing over de locatiekaart in de zomer zou worden genomen. We zijn er bijna. We werken er hard aan.

Er is onenigheid tussen Renaud Muselier en de regio Auvergne Rhône-Alpes over de verdeling van de locaties ...

Ik denk het niet. Er is waakzaamheid geboden. Renaud Muselier is zeer actief, proactief en steunt de sitemap. Nu moeten de twee regio's, de staat en het Internationaal Olympisch Comité Edgar Grospiron steunen, en het bestuur van dit Cojo moet ten dienste staan ​​van het project zelf, dat ons allen te boven gaat. Het succes van de Spelen voor Frankrijk en voor de geschiedenis hangt ervan af.

Je bent woensdagmiddag in Nice om exemplaren van je boek te signeren. Voor wie is het?

Dit is geen nostalgisch boek, geen memoires, noch een politiek project. Het zijn 130 kronieken die momenten beschrijven die me getekend hebben, van mijn eerste verbintenis toen ik 16 was, tot Matignon, via de regering, de Olympische Spelen van 1992, Savoie, Brussel, de Brexit... Tijdens mijn ontmoetingen met mannen en vrouwen in het veld heb ik een les geleerd. In dit boek beschrijf ik deze momenten en de lessen die ik heb geleerd, want de momenten zijn voorbij, maar de lessen zijn nog steeds relevant.

Welke boodschap draag jij uit?

Er is een boodschap voor de nieuwe generaties: doe mee, doe mee aan de politiek, anders zorgt de politiek voor je. De tweede, bredere boodschap is gericht aan de Fransen: ons land kampt met ernstige problemen, het is verdeeld, er heerst een gevoel van onrecht en verlating. En toch is er zoveel positieve energie. Elke keer dat ik ambachtslieden, ondernemers, lokale politici of verenigingen ontmoet, zie ik zoveel positieve energie dat het de moeite waard is om voor ons land te vechten. We mogen de hoop niet verliezen. Vernieuwing is niet ver weg als we allemaal samenwerken.